بدون عنوان

دختركم باز هم سلام

2 روز ديگه تو 2 سالت ميشه و من در حال تدارك جشن تولدتم.

خيلي زود گذشت انگار همين ديروز بود كه از استرس اتاق عمل و درد زايمان تا صبح بيدار بودم و گريه ميكردم.همين ديروز بود كه آخرين شب در من بودن رو نوشتم و حس كردم....انگار همين ديروز بود وقتي براي اولين بار ديدمت و دستاي ناز و كوچولوت رو تو دستام فشردم و از ته دل عاشقانه ترين بوسه زندگيم رو رو گونه هات كاشتم...وقتي براي اولين بار در آغوشت گرفتم حس خيلي عجيب و منحصر به فردي داشتم باورم نميشد تو از خون و ريشه من باشي ،باورم نميشد من مادر شده باشم .تنها پر از حيرت و بهت بودم...

و حالا 2 سال از اون روز گذشته و تو دختر كوچولوي يك وجبي من شدي حامي و دلسوز مادرت...انقدر پشت مني و هوام رئ داري كه گاهي خودم رو بهت مديون ميدونم و در مقابلت كم ميارم...دختر ناز من مدافع من،با وجود تو هيچ كس جرات نميكنه به من چپ نگاه كنه .تو دعواش ميكني و اگه طرف خيلي افراط كرده باشه كتكش ميزني...

عاشق بلغ شدني(بغل).و از همه چي بيشتر عاشق كتاب خوندني...صبح و ظهر وشب در حال كتاب خوندني و تمناي اينكه كسي برات كتاب بخونه...

و دشمن ديوار هاي خونه شدي.تقريبا تمام ديوارها يخونه مون حتي اتاق خوابها پر از نقاشي هاي جناب عاليه كه معلوم نيست كي و چه طوري ميكشي.حتي بعضي جاها كه دستت نميرسه صندلي ميزاري زير پات و ...

عشق كوچولوي من با همه شيطوني هات ،با همه شيرين زبوني هات ،با همه خنده ها و گريه هات ،دنياي من رو زيبا و زيبا تر كردي..

تولدت رو اول به خودم و بعد به تو تبريك ميگم.